Açıklama
Ayrılıkla başlayan bir satırın sonunu sadece yalnızlık noktalar. Ve en sessiz çığlıklar
gülen yaralardan sızar. Toydum o zamanlar. Bilmiyordum.Meğer aşk, ayrılığın
hazırlık sınıfıymış. Kalbimdeki salıncağa yıldırımlar düşmez sanıyordum.Yanıldım.
Ama kabullendim. Eskisi gibi acımıyor artık içim. Neden biliyor musun?Çünkü; bir
zamanlar ev sahibi olduğun yüreğimin şimdi kiracısı bile değilsin!Ne acı…Daha da
acısı, sen benim arşa gönderdiğim en büyük bedduamsın:“Rabbim seni benimle
hatırlatsın!”
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.